علامت سوالي كه اين جاي شعر كاشته‌ام. شما را به انتهاي باغي دعوت مي‌كند. كه ضيافت تصاوير فراموش شده است. آينه‌هاي قدي. خودشان را پرت مي‌كنند در آغوش هم. هزار تكه آسمان روي چمن‌ها ريخته. چراغ‌هاي رشته‌اي. جشن را به مقصد نامعلومي ترك كرده‌اند. من مانده‌ام و پيراهني بلند. كه دنباله‌اش را روي آتش كشيده.