اي ستاره‌ها كه بر فراز آسمان. با نگاه خود اشاره‌گر نشسته‌ايد. اي ستاره‌ها كه از وراي ابرها. بر جهان ما نظاره‌گر نشسته‌ايد. آري اين منم كه در دل سكوت شب. نامه‌هاي عشاقانه پاره مي‌كنم. اي ستاره‌ها اگر به من مدد كنيد. دامن از غمش پر از ستاره مي‌كنم. با دلي كه بويي از وفا نبرده است. جور بيكرانه و بهانه خوشتر است. در كنار اين مصاحبان خودپسند. ناز و عشوه‌هاي زيركانه خوش‌تر است.