دانش و انديشه كنوني ما درباره خواب در خواب است. اگر «گفت خواب» را به گفتن درآوريم بيدار خواهيم شد. غفلت از خواب و جايگاه بنيادين آن در زندگي و جهان تاريخي آدمي چيزي جز خواب‌زدگي به بار نخواهد آورد. بر پايه چنين باوري بوده است كه ما از سال‌ها پيش برنامه‌اي درازآهنگ در قلمرو خواب‌پژوهي تاريخي را پي‌ ريخته‌ايم و در كنار پاره‌اي كارهاي پژوهشي ديگر گام‌هايي در اين راه برداشته‌ايم. آماج ما اين است كه پايه‌ها و مايه‌هايي براي پي ‌افكندن يك سنت پژوهشي جديد در حوزه خواب‌شناسي، خواب‌نگاري و خواب‌پژوهي به ويژه با رويكرد و روش تاريخي پديد آوريم.