پرتگاه توهم، آخرين رمان سورنتينو، كه عنوان آن از داستان «سال‌هاي ميانه» اثر هنري جيمز گرفته شده، مجموعه‌اي پنجاه اپيزودي از زندگي است كه همه حول يك موضوع مي‌چرخند: عمق توهم انسان براي فريب خودش و ديگران. اندوهي پايدار در همه اين اپيزودها ديده مي‌شود. نااميدي و زوال از موضوعات اصلي كتاب است. انرژي‌هاي رو به اتمام و بدن‌هاي رو به زوال. اپيزودهاي غم‌انگيز زيادي در مورد مردان سالخورده، مرگ و نويسنده‌هايي كه از خودشان متنفرند. سرتاسر كتاب، زندگي در گرگ و ميش فراموشي جريان دارد. تمام داستان‌ها وضعيت شخصيت‌هايي را توضيح مي‌دهد كه در «پرتگاه» گرفتار شده‌اند. بعضي از شخصيت‌ها به عمق توهم خود پي مي‌برند ولي ساير آن‌ها فقط اسير آن‌اند. بعضي‌هاشان افرادي سالخورده‌اند، اكثرا مرد، كه با پوچي زندگي‌هاشان روبه‌رو شده‌اند، در حالي كه بقيه در اواسط راه پيش بردن توهم‌هاشان هستند. خيانت، مرگ و نااميدي از موضوعات غالب داستان‌هاست كه اغلب با خشم، حسادت و كرختي احساسي همراه‌اند. داستان‌ها با صراحتي بي‌رحمانه از نااميدي‌ها و بيهودگي‌هايي مي‌گويد كه معمولا توصيف‌كننده وجود انسان است.