حس ما از خويشتن با دلبستگي‌هاي ايمن و صميمي كه در زندگي داريم و مخصوصا با روابطمان با فردي كه ما را پرورش داده است، پيوندي نزديك دارد. علاوه بر اين، رشد و تحول حس كودك درباره تاريخچه و هويت‌اش، به زمان نياز دارد. اين فرايند، زماني به شيوه‌اي ايمن، مثبت و با تهديد كمتري رخ مي‌دهد كه كتاب داستان زندگي بر تسهيل دلبستگي‌هاي سالم متمركز شود و به كودك حسي از پايداري و امنيت بدهد. براي دستيابي به اين هدف، كتاب‌هاي داستان زندگي نبايد با گذشته كودك، بلكه بايد با زمان حال وي شروع شوند و نبايد با زمان حال و وضعيت فعلي‌اش (فرزندخواندگي) تمام شوند بلكه بايد با پرورش حس اميدواري و خوش‌بيني به آينده پايان يابند. طراحي كتاب به نحوي كه سوابق و تاريخچه كودك در ميانه كتاب قرار گيرد، اهميت زيادي دارد. تاريخچه نه تنها بايد به طور صريح به اشتراك گذاشته شود، بلكه بايد خانواده فرزندپرور كودك را هم شامل شود تا كودك حس ايمني و كنترل بيشتري نمايد. نبايد گذشته بر كودك حاكم شود اما بايد تاريخچه‌اش صادقانه و كوتاه باشد. گذشته آن‌ها كوتاه است ولي آينده‌اي طولاني پيش روي دارند.