در بحث‌هاي كاميابي و تحول فردي مي‌گويند آن‌چه بيش‌ترين ارزش و تاثير را در زندگي‌تان دارد، پول نيست، زمان‌تان است. ما پول را براي آزاد شدن زمان‌مان مي‌خواهيم و چه بسيار انسان‌هايي كه زمان‌شان را چونان گوهري كه غيرقابل بازيابي‌ست مي‌دهند و در ازايش پول به دست مي‌آورند كه در عالم فرض و امكان هر مقدار از آن را مي‌توان بازيابي كرد و محدوديتي منطقي در مورد به دست آوردن دوباره آن وجود ندارد. اگر چنين آموزه‌اي را در مورد ارزش زمان پذيرا باشيم، آن‌وقت بايد دنبال مانعي آموزشي رفت كه راه حفاظت از اين گوهر بي‌بديل زندگي را به درستي به ما بياموزد. به عنوان كسي كه بيش از دو دهه است كه پيگير اين زمينه است و به خصوص در مشاوره‌هاي تحصيلي، اين مهم را در دستور كار جدي داشته‌ام، نمي توانم كتابي مهم‌تر از «آن قورباغه را بخور» يا «قورباغه را قورت بده» سراغ بگيرم...