پونه از مار شكايت مي‌كرد: ز چه اين موذي بدكشل شرير از من (پونه) بدش مي‌آيد؟ «نسترن» درد دل پونه شنيد گفت: اي پونه، عزيزم، تبريك مار اگر از تو و از عطر تنت بيزار است، او خودش بيمار است! شاد بايد باشي، كه توئي «پونه» و خصمت «مار» است.