فضامحوري شعر متعهد غالبا رو به جناح چپ ايدئولوژيك دارد و اين مشخصه بخش عمده‌اي از شعر دهه‌هاي چهل و پنجاه خورشيد است. اما با فروپاشي اتحاد جماهير شوروي و تخريب ديوار برلين و انتشار كتاب مجمع‌الجزاير گولاك (1973) و نيز مهاجرت 2 ميليون نفر از اتباع روسيه به كشورهاي اروپايي اين معناي مسلط كم‌كم پريده رنگ مي‌شود و گروهي از شاعران متعهد به ضرورت مسير ديگري در پيش مي‌گيرند شعر از اين پس - سه دهه آخر - اگر چه ايدئولوژي محور نيست اما از بيان فجايع و شقاوت‌هاي مرسوم غافل نمي‌ماند. شعر اين دوران با نوعي تجاهل، فجايع موجود در پيرامون خود را امري عادي تلقي مي‌كند و ظاهرا صحنه‌هاي دلخراش و رويدادهاي غيرمنتظره را به بازي مي‌گيرد و مخاطب را با طنزي سياه و گروتسك‌وار مواجه مي‌سازد و اين خصوصيت كم و بيش از 1370 در شعر امروز فارسي قابل مشاهده است.