دنيا همه را مي‌شكند و پس از آن خيلي‌ها در جاهايي كه شكسته‌اند قوي مي‌شوند. اما دنيا كساني را كه نشكنند، مي‌كشد. بهترين‌ها و نجيب‌ترين‌ها و شجاع‌ترين‌ها را با بي‌تفاوتي مي‌كشد. اگر تو جزو آن‌ها نباشي مطمئن باش كه تو را هم مي‌كشد، فقط چندان عجله‌اي ندارد. ارنست همينگوي برنده جايزه نوبل ادبيات (1954) در بخشي از زندگي پرماجراي خود به عنوان راننده آمبولانس راهي جنگ جهاني اول شد، در ارتش ايتاليا خدمت كرد و مجروح شد، سه ماه دوران نقاهت خود را در بيمارستان شهر ميلان گذراند و همان جا به پرستارش دل باخت. او با الهام از اين واقعه، شخصيت كاترين باركلي را در رمان وداع با اسلحه (1929) خلق كرد. اين رمان نمونه‌اي از بيان خاص همينگوي در داستان‌نويسي است كه مترجم سعي كرده به همين لحن در زيان فارسي دست يابد.