تحولات فزاينده و شتابان محيط، خداحافظي با سازمان‌هاي آجري ـ سيماني و روي آوردن به سازمان‌هاي ديجيتالي ـ كليكي را اجتناب‌ناپذير نموده، به گونه‌اي كه منبع قدرت از زور بازو به كاسه سر انتقال يافته است. در اين راستا هوشمندي سازمان و مديريت مبتني بر هوشمندي سازماني نه يك انتخاب بلكه يك الزام است، زيرا در دنياي معاصر، كندذهني سازماني پيامدي جز مرگ براي سازمان به همراه نخواهد داشت.