قصائد اين ديوان، بويي ولمحه‌اي از قصائد ناصرخسرو دارد و در ضمن آن‌ها ابياني كه زبان شيرين سعدي و حافظ را فرا ياد مي‌آورد بسيار است. و با لجمله در پند و اندرز و نشان دادن مكارم اخلاق و تعريف حقيقت دنيا از نظر فيلسوف عارف و تسليت خاطر بيچارگان و ستمديدگان و مفاد «قل متاع الدنيا قليل» و «نجي المخففون» دل خونين مردم دانا را سراسر تسليتي است.