آمد و چون خواب پيش چشم‌هاي من نشست. دست‌هايم را گرفت آن آرزوي دوردست. با نگاهي بغض‌هايم را در آغوشش گرفت. شعر خواند و در صدايش «دوستت دارم» شكست. هم به خنده خواند آخر دور ما هم مي‌رسد. هم به گريه گفت دلگيرم از اين دنياي پست.