تنها به فكر كردن به مشكلات و سختي‌هايي كه يك جامعه در آن دست و پا مي‌زند، كار دشواري نيست. مشكل اين است كه اغلب فراموش مي‌كنيم تك تك اعضاي اين جامعه، انسان‌اند. اين درست كه با فقر و جهالت دست به گريبان است، رنگ پوستش سياه است و شايد طرز فكر و سنت‌هاي او عجيب باشد اما هنوز عشق مي‌ورزد و كينه مي‌توزد، پيش مي‌رود و باز مي‌ماند، مي‌خندد و مي‌نالد، و گيج و مبهوت افق‌هاي تاريك زندگي‌اش را به نظاره مي‌نشيند. درست مثل تو و من.