هنري لي متوجه جمعيتي مي‌شود كه مقابل هتل پاناما در محله ژاپني‌هاي سياتل جمع شده‌اند. هتل ده‌ها سال تخته‌كوب بوده و حالا مالك جديد اشياء شگفت‌انگيزي در زيرزمين آن كشف كرده است. اشيائي كه به خانواده‌هاي ژاپني - آمريكايي تعلق دارد كه در زمان جنگ جهاني دوم، دولت آمريكا آن‌ها را از خانه‌هايشان بيرون كرده و به اردوگاه‌هاي جنگي فرستاده است. هنري، مالك هتل را مي‌بيند كه چتري حصيري را باز مي‌كند و همين كار او را به دهه 1940 مي‌برد، به اوج جنگ، به زماني كه دنياي هنري انباشته بود از سردرگمي و هيجان، به دوراني كه با كيكو اوكابه، هم‌شاگردي ژاپني‌اش آشنا و بعد معصومانه عاشقش مي‌شود.