بعضي چون سوارکاران بر صندلي‌هايي با روکش چرم مصنوعي قرمز نشسته‌اند، گوشي تلفن در يک دستشان است و فنجاني قهوه که بخار از آن بلند مي‌شود در دست ديگرشان. در سرتاسر اتاق زنانِ پا به سن گذاشته‌اي که به چوب جارو مي‌مانند پشت ماشين تحريرهايشان نشسته‌اند و با انگشت به دکمه‌ها نوک مي‌زنند. تنها پيشنهاد من به کساني که کتاب‌هايم را نخوانده‌اند اين است که از خانه بيرون بروند ، جايي _ مثلا کنار يک نهر آب _ بنشينند و هيچ کاري نکنند ؛ به هيچ چيز فکر نکنند و مانند سنگ‌هاي کف رودخانه در سکوت سر جايشان بمانند . سرانجام کسي را ملاقات خواهند کرد که کتاب‌هاي من را خوانده است . لسلواکراسناهورکايي