او حتي گهواره‌اش را پر از خلاقيت مي‌كرد. «مامان نويسنده» حتي يك ويرگول اين كتاب بي‌حكمت نيست. «عمه ناتني نويسنده» اين كتاب را انگار آدمي باشعور نوشته است. «دايي نويسنده» هيچ مادري نويسنده‌اي مثل او را نخواهد زاييد. «باباي نويسنده» اين كتاب حتي در فاميل‌هاي دورتر نويسنده غوغا به‌پا كرده است. مادربزرگ ناتني‌اش گفته است با خواندن اولين بخش كتاب، نابينايي‌اش به طور كامل برطرف شده و همه سريال‌هاي تركي را تا قسمت دويست و پنجاه دنبال كرده است. دايي ناتني پسرعمه‌اش هم بعد از خواندن نصفه‌هاي كتاب، هوش و حواسش را به دست آورده و از تيمارستان فرار كرده است. بر چشم بد لعنت!