در اين كتاب نويسنده نظر به گروه و تيپ خاصي از افراد عصبي را ندارد، بلكه مي‌خواهد خصوصياتي را كه كم و بيش در همه آنها مشترك است ترسيم نمايد، يعني مي‌خواهد ساختمان كلي يك شخصيت عصبي را با تضادهاي حاكم بر آن، اضطراب‌ها، رنج‌ها و انواع مسائلي كه از اين تضادها و اضطراب‌ها حاصل مي‌شود بررسي كند. در اين بررسي، تكيه و توجه نويسنده بيشتر بر روي اضطراب است. به نظر او در ساختمان عصبيت، اضطراب حكم تنه درختي را دارد كه ده‌ها شاخ و برگ و مسئله فرعي از آن مي‌رويد. شخص عصبي براي تسكين اضطراب و جلوگيري از غليان آن، دست به يك سري تلاش‌ها و حيله‌هاي دفاعي مي‌زند كه خود اين تلاش‌ها بر وخامت مسئله مي‌افزايد و ساختمان عصبيت را به طور عجيبي پيچيده و بغرنج مي‌سازند.