ماري مي‌گويد: «وقتي بيناييم رو از دست دادم ورنر، مردم گقتن كه من شجاعم. وقتي كه پدرم رفت مردم گفتند كه من شجاعم. اما اين شجاعت نيست. من چاره‌اي نداشتم. بيدار مي‌شم و زندگيمو مي‌كنم. تو هم همين كارو نمي‌كني؟» او مي‌گويد: «سال‌هاست كه نه. اما امروز، شايد امروز آره.» «نوري كه نمي‌بينيم»، برنده جايزه «پوليتزر» 2015 و نامزد نهايي دريافت «جايزه كتاب ملي»، رماني است زيبا و بلندپروازانه و كارناواليست از صداهاي گوناگون و رنگارنگ كه هر كس به فراخور حال و تجربيات خود مي‌تواند با يكي از آن‌ها هم‌خوان شود.