بايد بگيري از دل آتش، من مرا. پروانگي مانده به جان و تن مرا. از ارتعاش زخمي دنيا شنيده‌اي. حتما صداي سخت زمين خوردن مرا. رنگ تو را چه سرخ پريشان كشيده‌اند! سيب به دل نشسته بر دامن مرا.