يونگ، روانشناسي و روان‌پزشك سوئيسي است. از دلايل شهرت جهاني او، ابداع سيستمي است كه خود، آن را روانشناسي تحليلي ناميده است. در آثار يونگ تأثيرات دوران كودكي، پرورش در خانواده‌اي مذهبي در روستايي كوچك و آرام، تجربه كار با بيماران روان‌پريش و دوستي با زيگموند فرويد، آشكارا به چشم مي‌خورد. جذاب‌ترين جنبه روان انسان از ديدگاه يونگ، همانا ضمير ناخودآگاه است كه يونگ آن را از طريق مطالاعه رؤياها، اسطوره‌ها و تخيلات بيماران و با استفاده از شيوه‌هاي خلاقانه كشف نمود. يونگ بر اهميت تعادل در روان تأكيد داشت و همچنين نقش ناخودآگاه فردي و ناخودآگاه جمعي را در پويايي روان مؤثر مي‌دانست. يونگ بر اين عقيده بود كه روان انسان در دوره زندگي رشد مي‌كند و در طي سفر به سوي تكامل و فرديت يافتن، مدل‌هاي كهن‌الگويي را دنبال مي‌كند. يونگ در روان انسان دو نوع نگرش و چهار عملكرد را كشف نمود و با تركيب‌ كردن آن‌ها هشت تيپ روان‌شناختي متفاوت ارائه كرد.