اگر علت اصلي اضطراب، نگراني و احساس منفي دروني، عدم امنيت در اعمال روزمره باشد، با اطمينان مي‌توان گفت سرچشمه تمام مشكلات ما عدم توانايي در برقراري ارتباطات پويا و خلاق است. براي ادامه حيات مجبوريم نه تنها با كوچك‌ترين موجودات ذره‌بيني از جمله سلول‌هاي بدن ارتباط برقرار كنيم، بلكه تماس مستقيم ما با فرهنگ‌ها، انسان‌ها، گياهان، كوه و دشت ضروري است. طبيعت به گونه‌اي تنظيم شده كه ما را به دو نيمه تقسيم كرده است و در قالب زن و مرد معنا مي‌يابيم. براي ادامه حيات بايد با نيمه ديگر خود ارتباط برقرار كنيم تا به شادابي و تداوم دست يابيم.