به صبح همان روز فكر مي‌كرد كه به آنجا آمده بود. به همان جاده‌ها صخره‌ها و كوه‌هاي سياه و نم‌گرفته و به آينده‌اي كه برايش مانند چاهي عميق و تاريك خودنمايي مي‌كرد. حالا قطره‌هاي باران بر روي سبزه و سنگ مي ‌غلطيدند و مانند الماس برق مي‌زندند...