روان‌درماني، هم نوعي هنر قلمداد شده است و هم نوعي علم. يكي از درون‌مايه‌هاي محوري كتاب اصول روان‌درماني اين است كه روان‌درماني نه صرفاً هنر است و نه صرفاً علم، بلكه هر دو است. روان‌درماني تاثيرگذار هنري است كه بر علم تكيه دارد. اين كتاب مجريان روان‌درماني را مخاطب قرار مي‌دهد و در اصل، راهنماي علمي اصول و اجراي روان‌درماني در طبابت باليني است. دو انديشه كليدي خطوط معرفي اصول را در ويرايش سوم ترسيم مي‌كند. اول اين‌كه اجراي روان‌درماني بايد مبتني بر مفاهيم باشد و دوم اين‌كه اجراي روان‌درماني بايد مبتني بر شواهد باشد. اين درسنامه هم به آنچه درمان‌گران بايد در كار با بيماران انجام دهند مي‌پردازند و هم به اين‌كه چه وقت و چگونه بايد اين راهبردها را اجرا كنند. علاوه بر اين، به اين‌كه چرا درمان‌گران بايد روش خاصي را در زمان خاصي به كار گيرند، يعني اصول مفهومي‌اي كه هميشه بايد سرمشق تصميمات درمانگران باشد، توجه دارد.