مسابقة فكر، مهارت و ذكاوت، براي همه‌، شوق آور بود. فرخي رو به عنصري كرد و گفت: حضرت ملك‌الشعرا شروع كنند. ما پيروي مي‌كنيم. ـ قبول. پس، شروع مي‌كنيم. عنصري، دقيقه‌اي فكر كرد. سپس گفت: چون عرض تو، ماه نباشد روشن. فرخي، مصرع دوم را گفت: ـ مانند رخت، گل نبود در گلشن. بعد از فاصله‌اي به اندازة يك نفس، عسجدي افزود: مژگانت همي گذر كند از جوشن. فرخي، فردوسي را به مسابقه خواند: ـ استاد، مقطع را از شما خواهش مي‌كنيم. فردوسي نمي‌توانست دعوت را اجابت نكند. چشم‌ها همه به او دوخته شده بودند... او، مصرع عسجدي را، با صدايي آهسته ‌براي خود تكرار كرد. يك لحظه انديشيد و گفت: - مانند سنان گيو، در جنگ پشن‌. از اهل مجلس، فرياد‌هاي تحسين، به هوا برخاست.