سافو يا ساپفو يكي از قديمي‌ترين زنان شاعر يونان باستان است كه او را اصطلاحا شاعره‌ عشق مي‌دانند. نه از تولد او اطلاع دقيقي در دست داريم نه از مرگ‌اش. گفته‌ها و نوشته‌هاي مورخان عهد باستان در مورد او با هم تفاوت زيادي دارند. برخي معتقدند در سال 612 قبل از ميلاد متولد شده، در هفده سالگي سرودن شعر را آغاز كرده و عاقبت در سال 557 ق‌.م خود را سر به نيست كرده يا در گذشته است. همه‌ آن‌چه از وي مي‌دانيم، چه واقعيت و چه افسانه‌هايي كه پيرامون نام او شكل گرفته، از پاره پاپيروس‌هاي بازمانده از دوران باستان و نيز گفتار و اشاراتي است كه از شاعران و متفكران هم‌عصر يا پس از او به ما رسيده است. از قديمي‌ترين متوني كه از وي در آن نام برده شده، مجموعه آثار افلاطون است. پژوهش‌گران بر اين باورند كه آن‌چه از سافو در دسترس ماست حدود هفت درصد كل شعر‌هاي وي، از ميان نه مجموعه‌ شعر او، در قالب‌هاي سافويي، با مضامين ترانه‌هاي عروسي، عاشقانه، سرودهايي در ستايش خدايان است. بي‌شك عمده شهرت وي در دوران باستان، بيان روشن، زبان شفاف و نيرومند او بوده است و همين اندك باقي‌مانده از شعر سافو هم شعري طبيعت‌گرا، تغزلي، زلال و شفاف است.