پيامبرِ خليل‌جبران در چهرة «المصطفي» ظاهر مي‌شود. وي بر بالاي كوه، با مردم ارفالس با سخنان نافذ و شاعرانه دربارة همة مسائل حادِ جامعه مانند كار، داد و ستد، آزادي، قانون، شادي و اندوه، خوبي و بدي و ديانت حرف مي‌زند. همة اين سخنان بر اين پايه استوارند كه سرشت انسان ذاتاً خوب است و دشواري‌هاي زندگي او از اين جا ناشي مي‌شود كه او هنوز تعارض‌هاي اساسي زندگي را به جا نياورده و ماهيت كار و نظام زندگي همچنان كه بايد او را دگرگون نكرده است.