کتاب سينما قصدش انگشت‌گذاشتن بر همين سويه‌ي بي‌قصدي فکرکردن درباره‌ي سينما است. فکرکردن با همه‌ي دست‌اندازها، جان‌کندن‌ها، خطارفتن‌ها، ناکامي‌ها و سوءبرداشت‌ها. گشايش اندکي فضاي تازه در انبوهي از دُمَل‌ها و تومورهاي فضاي سراسر چرکين و عفن‌آلود نقد موجود و البته اندکي هم خودنمايي بدون توهم، چرا که فروتني افراطي، دست‌کم در اين‌جا، همواره نشانه‌ي ادعا بوده است.