چون به هرجايي که عشق آن جا دهد فرمان، رشکِ غوغاگر خويش را احساسِ احساسات مي خوانَد، بر خطا هشدار مي دارد، کار بر طغيان کند تلقين وقتِ آرامش به هر ساعت زند فرياد «هان، کشتار!» «هان، کشتار!» عشقِ نازک را چنان افسرده مي سازد، هم بدان گونه که باد و آب ساقط مي کند آتش.