روزي که خبر قتل داريوش مهرجويي منتشر شد سينماي ايران در بهتي عميق فرو رفت و با فقداني بزرگ روبه‌رو شد. مهرجويي از معدود فيلم‌سازاني بود که هم در سينما، هم در ادبيات و فلسفه ردپاهايي ماندگار از خود به جا گذاشت. بهمن مقصودلو پس از نيم‌قرن دوستي نزديک با او، در گفت‌وگوهايي که شرح‌شان را اين‌جا مي‌خوانيد، رفيق فيلم‌سازش را به يادآوري زندگي و کارنامه‌ي پربارش واداشته است: از کودکي و شيفتگي به موسيقي و کتاب و فلسفه تا سال‌هاي روآوردن به سينما و ساختن فيلم‌هاي به‌يادماندني. حاصل اين گفت‌وگوها فقط روايت پشت‌صحنه‌ي فيلم‌ها و دشواري‌هاي ساخت آن‌ها در جامعه‌ي پرتلاطم ايران نيست، بلکه پرتوي ا‌ست بر ذهن و نگاه مهرجويي به سينما، جامعه، زنان و سياست. اين کتاب فرصتي‌ است براي شناختن يکي از مهم‌ترين کارگردانان معاصر ايران، به‌شکلي نقادانه و صميمانه. «مسئله براي من همان‌چيزي بود که ژان‌لوک گدار مي‌گفت: هر زاويه‌ي دوربين يک موضع سياسي‌اخلاقي است که کارگردان مي‌گيرد. اين آموزه دائماً در گوش من بود.»