آدولف هيتلر مردي بود که بيشتر به سوزاندن کتاب‌ها شهرت داشت تا جمع‌آوري آن‌ها. بااين‌حال، او در زمان مرگش در پنجاه‌وشش‌سالگي، صاحب شانزده هزار جلد کتاب بود. کتابخان? او با هر معياري مجموعه‌اي باشکوه به‌شمار مي‌رفت: ويراست‌هاي نخست آثار فيلسوفان، تاريخ‌نگاران، شاعران، نمايشنامه‌نويسان و رمان‌نويسان. براي او، کتابخانه نمايانگر سرچشمه هنري و منبع استعاري دانش و الهام بود. او عميقاً به طرف کتاب‌ها جذب مي‌شد و ناامني‌هاي فکري خود را در آن‌ها فرو مي‌نشاند و با آن‌ها جاه‌طلبي‌هاي متعصبانه‌اش را تغذيه مي‌کرد. آن‌طور که وي ادعا مي‌کرد با حرص و ولع، حداقل يک کتاب در هر شب و گاهي اوقات بيشتر مي‌خواند. نويسنده اين کتاب بسيار خواندني و مستند دکتر تيموتي ورينگ رايبک (متولد 1954) است که در دانشگاه هاروارد ايالات متحده آمريکا درس خوانده است. او سال‌ها به تدريس و تحقيق در مراکز آموزشي و پژوهشي آمريکا، فرانسه و هلند مشغول بوده و کتاب‌هاي معتبري درباره تاريخ اروپا تأليف کرده است.