کارل ساگان، اخترشناس نامدار و ابرستاره دنياي علم در قرن بيستم، در اژدهاي بهشتي از حوزه تخصصي خود خارج مي‌شود و ماجراجويانه دل به دريا مي‌زند تا از ترکيب رشته‌هاي انسان‌شناسي و زيست‌شناسيِ تکاملي و روان‌شناسي و علوم کامپيوتر راهي به حل معماي هوش در انسان پيدا کند. اين کتاب را که يک سال پس از انتشارش در سال 1978برنده جايزه پوليتزر شد، مي‌توان تاريخ تکامل مغز انسان دانست. ساگان در مقدمه کتاب تصريح مي‌کند که ذهن چيزي جز پيامدهاي آناتومي و فيزيولوژي مغز نيست. به عقيده او انتخاب طبيعي همچون نوعي «غربال فکري» عمل کرده و به‌تدريج هوش انسان را به جايي رسانده که از عهده کشف قوانين طبيعت و شناخت خويش برآيد. ما به لطف گسترش قشر جديد مخ صاحب فرهنگي شده‌ايم که از زبان و منطق تا شهود و اسطوره را در بر مي‌گيرد. به عقيده ساگان، مغز ما به کمک رقيب شايسته‌اش، يعني کامپيوتر، ناگزير به تکامل خود ادامه خواهد داد.