نظري روابط موضوعي تبارِ مفهوم «روابط موضوعي»، مانند تمام مفاهيم اصلي روان‌کاوي، به فرويد بازمي‌گردد. نظريه روابط موضوعيْ گستره‌اي است از نظريه و درمان که از روان‌کاوان کلايني گرفته تا روان‌کاوان مستقل، هريک جداجدا، به آن پرداخته‌اند و در کل مي‌توان مولفه‌هاي اصلي آن را در سه گزاره خلاصه کرد: نخست اينکه سپهر شخصي يا وجوه روانيِ آدم‌ها از «رابطه» ساخته مي‌شود و در بستر ماتريسي از ارتباط تحول و تکامل مي‌يابد؛ دوم اينکه نياز به ارتباط حياتي است و چيزي جاي آن را نمي‌گيرد؛ و سرانجام اينکه نظريه‌هاي روابط موضوعي با نظريه‌هاي بين‌شخصي يکي نيستند. رهيافت روابط موضوعي تحولي است در روان‌کاوي بريتانيايي که در آن وجود ناهشيارِ رابطه نقشي محوري دارد. آدمي در مقام موجودي اجتماعي در بطن ماتريس ارتباط رشد و تحول مي‌يابد و بيش و پيش از هرچيز، رابطه‌جو است نه لذت‌جو. ارضاي نيازهاي جسماني براي بقاي جسماني ضروري است، اما شيوه رابطه ما با خويش و ديگران هسته چيزي است که هريک از ما را به موجوداتي انساني بدل مي‌کند. تامس آگدن، روان‌کاو و جستارنويس و رمان‌نويس امريکايي، از چهره‌هاي تابناک و تراز اولِ رويکرد روابط موضوعي است. آثار آگدن شرحي است از اينکه چگونه اين حالات وجودي به‌نحوي خاص ارتباط خود و ديگران و اضطراب برآمده از آن را نظم مي‌بخشند و مهار مي‌کنند. وام‌گيري‌هاي آگدن از سنت سترگ روان‌کاوي بريتانيا و درآميختن آن با بينش‌هاي عميقي که پيرنگ‌هايي از سنت فلسفي و ادبي نيز به همراه دارد آثار او و ازجمله کتاب «ماتريس ذهن» را ژرفا و غنايي عميق مي‌بخشد. کتاب «ماتريس ذهنِ» آگدن يکي از متون مهم در زمينه روابط موضوعي است و کتابي است جذاب و بديع که هم تحليلگران و هم خوانندگانِ غيرمتخصص مي‌توانند از آن بهره ببرند.