جنبش صليبي در قرن‌هاي يازده تا سيزده ميلادي فصل مهمي از تاريخ مسيحيت، اروپاي غربي و شرق درياي مديترانه است. جنگ‎هايي که متوليان کليساي مغرب‎زمين با استناد به متون مقدس ضرورت آن را توجيه و سياستمداران و شواليه‎هاي اروپا «براي فرار از بحران‎هاي داخلي» آن را نمايندگي و راهبري مي‌کردند. اين جنبش به پشتوانه ايده «مردن براي مسيح»، که براي مسيحيان تصوري زيبا بود، شکل گرفت. جنگ‎هايي که به تعبير ادوارد گيبون هم ثروت اروپاي غربي را مکيد و هم جان انسان‌هايي را گرفت که مي‌‎توانستند روابط دوستانه‎اي با دنياي اسلام برقرار سازند. کتاب حاضر، که تأليفي درخور توجه به قلم تاريخداني ايراني، دکتر عبدالله ناصري طاهري (متولد1339 ) است، جدال گفتماني بين مورخان پيشين مسلمان، مسلمانان غيرمورخ و مورخان مسيحي معاصر اين جنبش را با دقت و بر اساس منابع متعدد و معتبر واکاوي و تحليل کرده است.