نزديک ايده مجموعهاي است از يادداشتها و جستارهايي که نويسندگانشان دنبال جواب اين سؤالها بودهاند: «مکان چگونه بر فکرها و ايدههاي ما تأثير ميگذارد؟» و «ايدهها کجا سراغ ما ميآيند؟»
نزديک ايده قرار نيست مثل کتابهاي خودياري، روشهاي تمرکز و بهينهسازي مسير تفکر را به ما بياموزد. متنهاي اين کتاب، بيش از آنکه ما را با مکانهاي مناسب يا نامناسب فکر کردن آشنا کنند، فراخواني هستند به انديشيدن دربارهي انديشيدن. در يادداشتها و جستارهاي اين کتاب، با «جا»يي که فکر ما در آن به کار ميافتد سروکار داريم، اما پاي خيلي چيزهاي ديگر هم به ماجرا باز شده تا ما به ماهيت فکر کردن فکر کنيم.
در اين کتاب، که ستاره نوتاج آن را از آلماني به فارسي برگردانده، دربارهي خيلي چيزها ميخوانيم:
ـ آشپزخانهها و افکاري که در آن‌ها شکل ميگيرند؛
ـ سالنهاي کنفرانس و سخنرانيهاي ملالآوري که خلاقيت را برميانگيزند؛
ـ فنجانهاي قهوهاي که چراغ ايده را روشن ميکنند؛
ـ کافههاي شلوغي که پناهگاه ذهن ميشوند؛
ـ نامکانهايي مثل قطار شهري که جايگزين فضاهاي قديمي انديشيدن شدهاند؛
ـ اتوبوسهايي که در آن‌ها با فاصلهي يک پنجره به زندگي فکر ميکنيم؛
ـ فضاي ميانستارهاي که عبور از مرزهاي ذهن را براي ما ممکن ميکند؛
ـ دانشگاه که به فکرمان سمتوسو ميدهد؛
ـ و زندان که آسمانش ايدهها را غني ميکند.
