احمدرضا احمدي متولد سال 1319 در کرمان است. «روزي براي تو خواهم گفت»، «چاي در غروب جمعه روي ميز سرد مي شود»، «ساعت 10 صبح بود»، «عزيز من»، «يک منظومه ي ديرياب در برف و باران يافت شد»، «عاشقي بود که صبحگاه دير به مسافرخانه آمده بود»، «از نگاه تو زير آسمان لاجوردي»، «ويرانه هاي دل را به باد مي سپارم»، «لکه اي از عمر بر ديوار بود»، «قافيه در باد گم مي شود»، «هزار پله به دريا مانده است»، «نثرهاي يوميه»، «ما روي زمين هستيم»، «من فقط سفيدي اسب را گريستم»، «وقت خوب مصائب»، «روزنامه ي شيشه اي»، «طرح»، «روي دريا فقط يک قايق کاغذي مانده است» و «دفتر هاي واپسين» از جمله مجموعه ها ي شعر اين شاعرند.