تو آمدي، و ما بر سر نشاط باز شديم. چنان‌که تاريکي را نه به تاريکي که با تو به زوال نشستيم و تلخي زبان همالان را با عشق. بر اين جمله خيل قوالان از دورجاي فراز آمدند و ما سکوني تمام گرفتيم.