نامت گلواژه اي به سپيداي ماهتاب و سپيده است با عطر باغ اطلسي و دشت هاي گرم شب بوهاي دشتستان نامت گل هزار بهار نيامده است نامت تمام شب هايم و گستره ي خميده ي روياهايم را پر مي کند و در دهانم مانند ماه در حوض مد مي شود