در فلسفه غرب همواره اين بحث مطرح بوده که ما چگونه به کمک حواس خود «دنياي واقعي» را مي شناسيم و درک مي کنيم. دکارت و بيکن معتقد بودند شناخت مطلق از دنياي واقعي امکان پذير است. هيوم و كانت مي گفتند دنياي واقعي از دسترس شناخت انسان دور است و انسان فقط به طور غير مستقيم مي تواند جهان را بشناسد. جورج بار کلي با تحقيق در مورد بينايي به اين نتيجه رسيد که تصويري دو بعدي که بر سطح شبکيه مي افتد نمي تواند معرف ويژگي هاي دنياي سه بعدي باشد. از اينجا به مسئله معکوس اپتيک مي رسيم، يعني موجود زنده چگونه با توجه به خروجي مي تواند ورودي را مشخص کند. ديل پروس در اين کتاب مي کوشد طرز کار و نحوه عمل سيستم عصبي براي حل مسئله معکوس را روشن کند. او نظريه ي خاصي ارائه مي دهد، شواهدي براي اثبات اين نظريه، اقامه مي کند و در پايان به شرح معايب و نارسايي هاي ساير نظريه هايي مي پردازد که تاکنون در مورد کارکرد سيستم عصبي مطرح شده اند.