گل‌هاي روييده بر گور ــ با عنوان اصليِ ترانه‌هاي عاميانه جنوب اروپا ــ برگردانِ 54 ترانه عاميانه يا «بالاد»ِ رايج در کشورها و مناطق جنوب اروپاست که سوفي جوئت در دهه 1910 ميلادي آن‌ها را از ميان گزيده‌هاي ترانه‌هاي عاميانه 14 کشور و منطقه جنوب اروپا گرد آورده، به انگليسي ترجمه کرده و در قالب شعر آورده است. هرچند مي‌توان اين ترانه‌ها را از حيث موضوع دسته‌بندي کرد ــ کما اينکه در اين اثر نيز چنين شده ــ موقعيت‌هايي وجود دارند که در عمده اين ترانه‌ها تکرار مي‌شوند: ربودن عروس يا دوشيزه‌اي، تظاهر معشوقه‌ يا عاشقي به مردن، تأثيرگذاري طالع يا نفرين، و بازگشت مردگاني براي گفت‌وگو با زندگان. موقعيت‌هايي نيز هستند که کمتر تکرار مي‌شوند، اما در نوع خود ويژه‌اند، همچون قدرت سحرآميز موسيقي، روييدن گل‌ها و درختان بر گور عاشقان مرده، و سخن گفتنِ اشياي بي‌زبان. گرچه بسياري از اين موقعيت‌ها در دنياي امروزِ ما غايب‌‌ و دور از ذهن‌اند، تصويرِ آن‌ها در اين ترانه‌ها چنان زنده و ملموس است که احساس و خيالِ خواننده را درگير مي‌کند و او را، فارغ از تفاوتِ مکان، زمان و زبان، به بطن ماجرا مي‌کِشد.