هرگاه که دموکراسيِ ديگري در سراشيبي سقوط مي‌افتد، مي‌خواهيم بدانيم آيا هشداري است به سرنوشت احتماليِ دموکراسيِ ما؟ هر وقت که جان مردم از يک سياست‌مدار به لب مي‌رسد، راهي هست تا سياست‌مداري ديگر را به جاي او انتخاب کنند. رهبرانِ مخوف يا چنان‌که در چين مي‌گفتند «امپراتوران بد» ممکن است بي‌سروصدا سربه‌نيست شوند. احزاب سياسيِ در حال احتضار، سرانجام به گورستان تاريخ سپرده مي‌شوند. اگر دموکراسي واقعاً مغفول بماند يا تضعيف شود، بعيد نيست که يک «امپراتور بد» آهسته در نهادهاي آن بخزد و جا خوش کند، طوري که ديگر نتوان از دستش خلاص شد.