اما شيطان به صحبت خود ادامه داد و سحر بيان شگرف خود را در ما به كار انداخت. همه‌چيز را از ياد ما برد. فقط مي‌توانستيم به سخنان او گوش فرا دهيم و او را دوست بداريم و برده و موالي او باشيم،‌ تا هر چه خاطرخواه اوست با ما بكند. او ما را از لذت درك محضر خويش و نگريستن در آسمان چشمانش و احساس خلسه‌اي كه از لمس كردن دستش در تمام رگ و پي‌هاي ما مي‌دويد،‌ سرمست ساخته بود.