اين داستان براي كساني است كه روياهايشان را دنبال كرده و قوانين خود را مي‌سازند؛ داستاني كه به مدت چند دهه الهام‌بخش انسان‌ها بوده است. براي اكثر مرغان دريايي، زندگي در خوردن و زنده ماندن خلاصه مي‌شود و پرواز، تنها وسيله‌اي است براي يافتن غذا، اما جاناتان ليوينگستون يك پرنده عادي نيست. از نظر او پرواز خود زندگي است. بر خلاف عرف جامعه مرغان دريايي، او در پي رسيدن به هدفي والاتر است: بهترين بودن در آنچه به آن عشق مي‌ورزد. اين داستان درباره رسيدن به اهداف والا در زندگي است، اگرچه اين اهداف در تضاد با هنجارهاي جامعه و اطرافيان‌مان باشند. داستان جاناتان از طريق استعاره پرواز به ما نشان مي‌دهد: اگر روياهايمان را دنبال كنيم ما نيز مي‌توانيم اوج بگيريم.