جوهره نزار قباني آميخته به عشق است و عشق، هستي و شعر نزار را تشكيل مي‌دهد. اين عشق اگر چه در نگاه اول در يك طيف نور روشنايي‌بخش ديده مي‌شود، در باطن طيف‌هاي متفاوتي دارد چون عشق به انسانيت، عشق به وطن و عشق به زيبايي كه در عشق به خوب‌رويان متبلور شده است. و اين عشق براي درك ظهور و بروز طيف‌هاي گوناگونش هم‌چون تجزيه نور خورشيد تابيده به منشور، نياز به منشور تيزبين شناخت دارد تا طيف‌هايش هويدا و قابل ديدن شود.