ويليام شكسپير داراي تمام ويژگي‌هاي انسان عصر رنسانس است: دوري جستن از درون‌مايه‌هاي ديني قرون وسطي، گرايش به اومانسيم، پرداختن به ادبيات عهد كلاسيك، بازيابي انديشه‌هاي يوناني در قالب فلسفه نوافلاطوني، عشق به ماجراجويي، و بالاخره روي آوردن به قالب‌هاي ادبي خاصي همچون غز‌ل‌واره يا سونات. قالب شعري غزل‌واره در قرن 13 در ايتاليا ظاهر شد و سپس در مقام يكي از مظاهر رنسانس به بسياري از زبان‌هاي اروپايي و من جمله انگليسي راه يافت. تا پيش از شكسپير، موضوع غزل‌واره‌ها عمدتا تمجيدهاي اغراق‌آميز شاعرانه بود از زني زيباروي، اما شكسپير در اين اثر به طرح موضوعات جديدي پرداخت و همچون ابراز عشق به مردان، شرح ماجراهايش با زني پرشور و انتقاد از اوضاع سياسي و اجتماعي. غزل‌واره اثري رمزآميز و زيباست كه بايد آن را مانند رمان از ابتدا تا به انتها خواند و براي درك پپيچيدگي‌هايش به تفسيرهاي گوناگوني كه بر آن نگاشته شده است رجوع كرد. غزل‌واره‌ها تنها اثر شكسپير است كه در آن به صراحت از افكارش و شخصيت واقعي‌اش سخن گفته است. مطالعه اين اثر باعث افزايش درك ما از بخش مهمي از ادبيات غرب در عهد رنسانس مي‌شود. كتاب حاضر شامل متن اصلي غزل‌واره‌ها، ترجمه فارسي و نيز ترجمه برخي از تفسيرهاي نگاشته شده بر آن است.