نخستين پرسشي كه با ديدن اين كتاب از خودتان مي‌پرسيد، تكرار عنوان كتاب است: «بي‌شعوري»؟ بله، بي‌شعوري. همان صفتي كه روزانه اين و آن را با آن مورد تفقد خود قرار مي‌دهيم. كتاب را كه بخوانيد بدون استثنا اين را از خودتان خواهيد پرسيد: من هم بي‌شعورم؟ همين ترس و نگراني از بي‌شعوري ممكن است شما را وادار به عقب‌نشيني كند و قيد خواندن كتاب را بزنيد. اگر هم وسوسه‌تان كرده كه آن را بخوانيد، در آن صورت يك گام به جلو برداشته‌ايد. در هر دو صورت، بي‌شعوري كتابي است كه هم بايد آن را بخوانيد! و هم آن را نخوانيد! چرا كه بيشعوري بس است ديگر. كتاب بي‌شعوري فقط داستان درمان بي‌شعوري يك شخص خاص نيست، بلكه روزنه اميدي است براي كساني كه به بي‌شعوري عادت كرده‌اند. حرفش هم اين است كه دليلي ندارد كسي فكر كند ممكن نيست بتواند باشعور باشد. بي‌شعوري يك بيماري است، مثل بقيه بيماري‌ها و روش درماني مشخصي هم دارد. چه خودتان بي‌شعور باشيد و چه با بي‌شعورها رابطه داشته باشيد، با انتخاب اين كتاب دست كم يك راهنماي خوب داريد كه باعث مي‌شود به بي‌راهه نرويد.