تاثيرپذيري گيم‌ها از فيلم‌هاي سينمايي مبحثي روشن است كه در سال‌هاي اخير و در مطالعات رسانه‌اي و مطالعات گيمي به طور گسترده بررسي شده است، اما تأثير فزاينده و رو به‌ رشد بازي‌هاي كامپيوتري و ويدئويي بر فيلم‌هاي معاصر هنوز حوزه‌اي جوان و ناشناخته است. كتاب حاضر به بررسي اين تعامل و تقابل جذاب مي‌پردازد؛ آراي نظريه‌پردازان بزرگ سينما، همچون دويد بوردول، را كنار ايده‌هاي محققان نام‌آور مطالعات گيم، لومانويچ يا جين مك گونيكال، مي‌گذارد؛ فيلم‌هايي مانند آواتار و بدولولا، بدو را با گيم‌‌هايي نظير سايلنت‌هيل (تپه خاموش) و لارا كرافت مقايسه مي‌كند، و حتي سرمنشأ نوآوري‌ها را تا جهان ادبيات و داستان‌هاي خورخه لوئيس بورخس پي مي‌‌گيرد. پنج فصل اين كتاب به اضافه مقدمه و مؤخره‌اي كه خود فصل‌هايي كامل و مهم‌اند به تحليل آن ابعاد سينما مي‌پردازند كه متأثر از جهان گيم شكلي جديد پذيرفته‌اند. اين حوزه‌ها هم از نظر مضموني و داستاني و زيبايي‌شناسي، و هم از نظر روانشناسي و جامعه‌شناسي بررسي مي‌شوند؛ از شكل قصه‌گويي و الگوهاي روايتي پيچيده و تازه گرفته تا نوآوري‌هاي بصري و ساختاري مهيج، و از تغيير در عادات تماشاگران و نحوه درك و دريافت فيلم گرفته تا شيوه‌هاي جديد پخش و ارائه فيلم در اين فصل‌ها بحث مي‌شود. كتاب حاضر نخستين نمونه از آثار اين حوزه جديد بينارشته‌اي است كه به فارسي ترجمه شده است و در اختيار مخاطبان علاقه‌مند قرار گرفته است.