هايكو توصيف لحظه‌اي ناب است كه در بيرون يا درون در يك آن اتفاق مي‌افتد... مي‌گذرد... و آن لحظه را تبديل به تجربه‌اي ابدي مي‌كند...و تمام اين در حالي اتفاق مي‌افتد كه شاعر هايكونويس به عنوان شاهدي بي‌طرف و ساكن به نظاره‌ي تجربه‌ي خود مي‌نشيند. چيزي در هر هايكو سه خطي ناب نهفته كه با ساكن‌ترين بخش وجود هر انسان به گفت‌ و گو مي‌نشيند. هم از اين روست كه خواننده‌ي هايكو نيز در زمان خواندن اين توصيف تجربه، وارد دنياي ذهني تفسير نمي‌شود، بلكه بهشكلي بي‌دليل در تجربه‌ي شاعر شريك مي‌شود.