هر گاه شعله مي‌جهد از آذرخش چند. سيلاب‌ها خروش‌زنان تند مي‌دوند. صف بسته دختران و بر آن خيره مي‌شوند. حيدر بابا به شوكت تو، قوم تو سلام! باشد زبان گشوده كني ياد من به‌ نام! هرگاه كبك‌‌ها همه پرواز مي‌كنند. خرگوش‌ها ز بيخ و بن بوته مي‌جهند. گل‌ها شكفته باغچه را جلوه مي‌دهند. گر ممكن است جمله ما را به ‌ياد كن. نشكفته قلب‌ها همه را ياد و شاد كن. عيد است و باد چادر دهقان به‌بركشان. «نوروز گل» چو برف‌گل از خاك پركشان. ابر سپيد رخت خود از آب در كشان.