اين واقعيت كه تاسيس يك جامعه سياسي همواره با برآمدن گروهي از افراد در مقام نخبگان كه جايگاه ويژه‌اي در جامعه داشته‌اند، همراه بوده است، باعث شده كه در دو قرن اخير، نخبه‌گرايي هميشه به عنوان رقيبي براي نظريه‌هاي مساوات‌طلبانه مطرح گردد. كتاب حاضر، مروري است انتقادي بر دعاوي نخبه‌گرايي و مساوات‌طلبي عليه يكديگر؛ و همچنين ارزيابي است از اين دعاوي در چشم‌انداز جهاني شدن دموكراسي. يعني در چارچوب نظامي كه با گسترش قدرت تاثيرگذاري عموم مردم بر سياست‌هاي خرد و كلان به ميانجي حقوق مدني و سياسي، مدعي تخفيف نقش و اهميت نخبگان در جامعه است.