داشتن كودك باهوش، يكي از آرزوهاي همه والدين است و داشتن چنين كودكي، مايه‌ي فخر و مباهات و سرافرازي هر خانواده‌اي مي‌باشد. در مطالعات اخير، هوش به جاي آنكه فقط در ارتباط محدود با پيشرفت تحصيلي و تنها به عنوان توانايي‌هاي شناختي مثل زبان و توانايي منطقي ـ‌ رياضي مد نظر قرار گيرد، به صورت طيفي از توانايي‌ها مد نظر قرار مي‌گيرد. اين ديدگاه مفهوم هوش را به هوش‌هاي چندگانه گسترش داده و آن را شامل خلاقيت، توانايي اجتماعي، توانايي هنري، درك و ابراز عاطفي، منش و انگيزه همراه با حيطه شناختي و اخلاق مي‌داند و همچنين ويژگي‌هايي را در بر مي‌گيرد كه به طور نزديك با عملكرد در دنياي واقعي مربوط است. والدين با آگاهي از اين توانمندي‌ها مي‌توانند برنامه‌هاي آموزشي براي فرزند خود را تقويت و غني‌سازي كنند. مراكز پيش‌دبستاني نيز اولين مكاني است كه مي‌توان اين فعاليت‌ها را جهت تقويت و ارتقاي هوش‌هاي چندگانه براي كودكان در آن به كار گرفت. بنابراين تغيير در روش‌هاي آموزشي و يادگيري و سنجش براي تدوين برنامه‌هاي آموزشي و ارتقاي هوش، نكته‌اي كليدي است كه در برنامه‌هاي پيش‌دبستاني بايد مد نظر قرار گيرد.